In de huidige maatschappij is het zo dat je tegenwoordig erg moet uitkijken met fysiek contact. Je mag niet zomaar iemand aanraken.
Aan de ene kant natuurlijk heel goed, want iedereen heeft zijn/haar grenzen en daar heb je natuurlijk niet ‘zomaar’ overheen te gaan!
De andere kant van het verhaal is dat fysieke nabijheid een natuurlijke kracht is die wij mensen nodig hebben om goed te kunnen functioneren. We zien dat volwassenen en kinderen steeds vaker een tekort ervaren aan hechting, verbinding en/of geborgenheid met alle gevolgen van dien. De hechting, verbinding en geborgenheid vormen een groot deel van een veilig gevoel en zijn daarom belangrijke onderdelen in de ouder/kind en partner relatie.
In het laatste weekend van oktober heb ik 2 cursusdagen gevolgd om iets te leren over baby en kind massage. Een laagdrempelige manier om het fysieke contact te maken met je kindje en zo een manier te leren om de fysieke verbinding te maken en de geborgenheid te geven.
Wanneer jij als volwassenen een tekort hebt gehad aan het fysieke contact met je ouder(s) kunnen bepaalde onderdelen vanuit de massage ook een mooie methode zijn om naar je gevoel te kunnen. Daarbij gaat het dan niet per se om het genieten van de massage of de aanraking, maar om de weg vrij te maken om naar gevoelens te gaan die opgeslagen zijn in je lijf en vrij willen komen. Erkenning geven aan opgeslagen verdriet, je lijf de kans geven eindelijk te mogen ontspannen in het lange volhouden van dingen, voelen dat iemand nabij kan en mag zijn zonder iets van je te willen, ervaren dat je niet alles alleen hoeft te doen enz..
Als ouder zijn we, in de meeste gevallen, geneigd alles aan ons kind te willen geven. Sommige onder ons vinden het alleen heel lastig hoe je een kind fysiek kan geven wat het nodig heeft. Hier zijn vaak allerlei redenen voor en die mogen er allemaal zijn. Mocht jij zo’n ouder zijn en de bereidheid hebben hiernaar te kijken om dit te willen veranderen voor je kind, dan kan ik je dat van harte aanbevelen. Het gaat jullie beiden zoveel brengen.
Om een voorbeeld te geven; mijn vader heeft ons (mijn zusje en mij) na de babytijd, voor zover ik me dat kan herinneren en de foto’s terug kijk, nooit geknuffeld. Daar had hij zijn redenen voor. Dit compenseerde hij door het aan andere dingen nergens aan te laten ontbreken. Nu als volwassene terugkijkend had ik graag alles ingeleverd wat ik als compensatie gehad heb in ruil voor de gemiste knuffels en het fysieke contact. De geborgenheid en het veilige gevoel dat een vader je normaal geeft als kind heb ik niet gekend. Als ik bijvoorbeeld gepest werd op school, was hij sterk in zijn verbale uitdrukking, maar hoe fijn was het geweest als hij mij even vast had gepakt en met zijn (in mijn kinderogen) sterke lijf voor mij de veiligheid had geboden. Dat zegt zoveel meer als woorden.
Voor mij heeft dit onbedoelde tekort als kind er mede voor gezorgd dat ik lange tijd in mijn leven onbewust op zoek ben geweest naar een vaderfiguur die mij wel die warmte kon bieden. Dit zocht ik onbewust in mijn vriendjes en ook andere mannelijke personen in mijn leven. Deze kon ik nergens vinden. Dat wat ik zocht kon maar 1 persoon geven en die was helaas niet in staat om dat te doen, zoals ik dat verlangde, om zijn eigen redenen. Door dit te leren erkennen in al het lelijke en het mooie ervan kan ik het nu in liefde omarmen en is dit kindsdeel in mij inmiddels volwassen geworden. Ik heb geleerd hoe hier wel op een gezonde en volwassen manier vorm aan te geven. Als mooie bonus kreeg ik net voordat mijn vader stierf toch nog een fysieke knuffel. Het voelde voor ons beide onhandig omdat we dit allebei niet kenden. En toch was het de fijnste knuffel ever en raakt het me nog steeds als ik hieraan terug denk.
Mocht jij jezelf herkennen in bovenstaande in de rol van ouder en/of kind en zou je hier eens verder naar willen kijken, dan ben je altijd welkom voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Comments